- Πάουλι, Βόλφγκανγκ
- (Pauli, Wolfgang, Βιέννη 1900 – Ζυρίχη 1958). Αυστριακός θεωρητικός φυσικός. Υπήρξε μαθητής των Σόμερφελντ, Μπορ και Μπορν. Σε πολύ νεαρή ηλικία, έγραψε μια έκθεση της θεωρίας της σχετικότητας, η οποία έμεινε κλασική (1921). Στα επόμενα χρόνια μελέτησε την υπερλεπτή δομή των ατομικών φασμάτων –η οποία συνίσταται στο γεγονός ότι οι φασματικές γραμμές προκύπτουν να αποτελούνται από περισσότερες γραμμές πολύ κοντά η μία με την άλλη– και ερμήνευσε το φαινόμενο ως αποτέλεσμα της ύπαρξης μιας στροφορμής συνδεδεμένης με τους ατομικούς πυρήνες (1924). Άρχισε τη σταδιοδρομία του ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου (1923-28), από το 1928 υπήρξε καθηγητής της φυσικής στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης και ακολούθως στο Ινστιτούτο Προχωρημένων Σπουδών του Πρίνστον (ΗΠΑ). Το 1945 τιμήθηκε με το βραβείο Νομπέλ Φυσικής. Το όνομα του Π. συνδέεται με τη διατύπωση της αρχής της απόκλισης (βλ. λ. απαγορευτική αρχή)· η αρχή αυτή, θεμελιώδης για την ερμηνεία της δομής και της συμπεριφοράς επί των ατόμων, ορίζει ότι σε ένα άτομο δεν μπορούν να υπάρχουν δύο ηλεκτρόνια χαρακτηριζόμενα από τους ίδιους κβαντικούς αριθμούς. Στον Π. οφείλεται επίσης η πρώτη υπόθεση ως προς την ύπαρξη του νετρίνου (1931) και η πρώτη διατύπωση της κβαντικής μηχανικής, στην οποία έλαβε υπόψη του το σπιν. Ο Π. είναι μεταξύ εκείνων που έχουν συμβάλει περισσότερο στη μελέτη της ενοποίησης της θεωρίας της σχετικότητας με την κβαντική μηχανική, κεντρικό πρόβλημα της σύγχρονης φυσικής.
Dictionary of Greek. 2013.